Ołów wciąż groźny dla zdrowia!

Ołów to jeden z najbardziej rozpowszechnionych  metali ciężkich. Znajduje się w powietrzu, które wdychamy, w wodzie, którą pijemy, w żywności, którą jemy. Przez lata kumuluje się w naszym organizmie i może prowadzić do wielu groźnych chorób.

Ołów dostaje się do organizmu w postaci pyłu. Najbardziej zanieczyszczone jest powietrze w miastach, oraz w okolicach kopalń i hut. Ołowiem zanieczyszczone są rzeki i jeziora, zwłaszcza te, do których spływają ścieki z zakładów produkcyjnych. Swój kamyczek dorzuca też rolnictwo, gdzie powszechnie używa się nawozów azotowych zawierających ołów. Ołów nie ulega biodegradacji ani rozkładowi, dlatego też jego największe stężenie występuje w glebie. To jak bardzo skażone ołowiem są rośliny, które jemy, zależy od ich rodzaju i położenia miejsca uprawy. Wysokie stężenie ołowiu występuje na terenach uprzemysłowionych oraz położonych blisko dróg szybkiego ruchu. Najwięcej ołowiu znajduje się w ziemniakach i mleku krowim. W niektórych rejonach naszego kraju stężenie ołowiu w paszach jest tak wysokie, że nie powinny być one używane jako karma dla zwierząt.

Ołów jest szczególnie groźny dla matki i dziecka!

Ołów wchłaniany jest do naszego organizmu przez układ pokarmowy i oddechowy, a następnie transportowany przez krew do tkanek i narządów. Większość ołowiu przechowują nasze kości, zęby i paznokcie. Na zanieczyszczenie ołowiem szczególnie narażone są noworodki, ponieważ łożysko matki nie stanowi przed nim dostatecznej ochrony. Metale ciężkie kumulują się w organizmie dziecka jeszcze przed jego urodzeniem, co może mieć wpływ na rozwój umysłowy. U takich dzieci zaobserwowano problemy z koncentracją, labilność emocjonalną, napady agresji. Karmienie piersią też nie zabezpiecza przed ołowiem, gdyż mleko kobiety karmiącej wykazuje wyjątkowo wysokie stężenie tego pierwiastka. Zagrożenie dotyczy zwłaszcza tych matek, które mieszkają na terenach, gdzie występuje wysokie zanieczyszczenie metalami ciężkimi oraz palących papierosy. Ołów ma zdolności przenikania przez błony płodowa, a hemoglobina płodowa wykazuje wyższe powinowactwo do ołowiu niż hemoglobina dorosłych.

Ołów może powodować wiele groźnych chorób!

Ołów może być przyczyną nadciśnienia tętniczego. Wpływa na układ krążenia poprzez nasilenie kurczliwości naczyń tętniczych i powstawanie miażdżycy. Osoby, które przebywają w miejscach, gdzie występuje wysokie stężenie ołowiu są w większym stopniu narażone na alergie, choroby nowotworowe i o podłożu zapalnym. Toksycznemu wpływowi metali ciężkich ulega ośrodkowy układ nerwowy. Istnieją przesłanki, aby stwierdzić, iż ołów może mieć wpływ na zachorowanie na Alzheimera. Większa dawka wchłoniętego ołowiu może podwyższać ryzyko zachorowania na Parkinsona. Badania wykazują, że wiązki ołowiu i sam ołów działają rakotwórczo nawet jeśli jego stężenie jest niższe niż uznawane za toksyczne.

Jak badać stężenie ołowiu?

Najczęściej obserwuje się zatrucie kilkoma metalami ciężkimi jednocześnie, przy czym na ogół jedno lub dwa z nich osiągają poziom uznawany za toksyczny. Sygnałem alarmowym powinien być podwyższony poziom metalu ciężkiego na podstawie laboratoryjnego badania krwi. Ale nie jest to badanie wystarczające, ponieważ poziom metali stale ulega zmianie. Jednym z najbardziej wiarygodnych sposobów oceny stężenia metali ciężkich jest porównanie poziomów metali w moczu przed i po podaniu farmaceutycznego środka chelatującego.

Jak usuwać ołów z organizmu?

Najbardziej skuteczną metodą pozwalającą usunąć metale ciężkie jest chelatacja. Podczas zabiegu podaje się syntetyczny aminokwas o nazwie EDTA (etylenodiaminotetraacetic), który wiąże wapń i jony metali ciężkich. Tworzą się w ten sposób rozpuszczalne, stabilne kompleksy, które są następnie wydalane z organizmu przez nerki. Chelatację EDTA warto przeprowadzać profilaktycznie, tym bardziej, że środowisko, w którym żyjemy jest coraz bardziej skażone. Zanieczyszczenie ołowiem może mieć swój udział w nasileniu procesów miażdżycowych, a chelatację EDTA stosuje się także w terapii miażdżycy i chorób sercowo – naczyniowych.