Ozonoterapia - nowatorskie leczenie boreliozy

Ozon zabija bakterie Borrelii, wirusy i inne groźne patogeny!

Borelioza to choroba tajemnicza. A wszystko to za sprawą bakterii Borrelii, która ją powoduje. Ale nie tylko same bakterie stanowią zagrożenie.

Na stopień rozwoju infekcji mają wpływ środowisko i inne czynniki współistniejące. Gdy będą odpowiednie, infekcja może rozprzestrzenić się do stawów, serca i układu nerwowego, aż w końcu zupełnie osłabić organizm. W boreliozie chodzi więc nie tylko o bakterię Borrelii, ale o kombinację innych wirusów, które z nią współdziałają i zwiększają uszkodzenia organizmu.

Jak działa ozon?

W naszych ośrodkach stosujemy ozonoterapię w leczeniu boreliozy. Jak działa ozon na patogeny? Ozon pobudza wytwarzanie białych krwinek, które pomagają zwalczać i chronić organizm przed bakteriami i wirusami. Każda komórka wydziela enzymy lityczne, które ją rozkładają. To sprawia, że krętek boreliozy może wejść tam, gdzie chce. Wykorzystuje więc nasze enzymy przeciwko nam. Ozon zakłóca metabolizm komórek bakteryjnych, najprawdopodobniej poprzez hamowanie i blokowanie działania tych enzymów. Przenika on przez błonę komórkową, co prowadzi do zniszczenia bakterii boreliozy. Większość wirusów jest podatnych na działanie ozonu, ponieważ w przeciwieństwie do zdrowych komórek nie mają one systemu chroniącego je przed stresem oksydacyjnym. Ozon przenika przez białko stanowiące otoczkę wirusa do kwasu nukleinowego będącego jego materiałem genetycznym i w ten sposób go unicestwia. Podnosi poziom tlenu, co ma wpływ na rozwój choroby. Udowodniono, że patogeny rozwijają się w miejscach, gdzie średnie cząstkowe ciśnienie tlenu jest niższe niż w normalnych tkankach. Ozon wreszcie zwiększa poziom interferonu i interleukin-2, które stanowią podstawę układu odpornościowego. Pobudza do działania system odpornościowy organizmu, który zaczyna samodzielnie wytwarzać związki zwalczające procesy chorobowe i ogniska zapalne.

Formy aplikacji ozonu

W przypadku boreliozy najkorzystniejsze wyniki terapeutyczne przynosi podawanie ozonu bezpośrednio do krwi w postaci zastrzyku. Ozon jest nietrwały, rozpada się stopniowo do tlenu już w temperaturze pokojowej. Półokres trwania w wodzie to około 20-30 minut, ale w rzeczywistości półokres trwania w wodzie jest krótszy, ponieważ mają na niego wpływ różne czynniki, takie jak temperatura, pH, stężenie ozonu oraz stężenie i rodzaj innych substancji rozpuszczonych. Gdy ozon jest podawany bezpośrednio do krwi, zdąży dotrzeć do organizmu zanim ulegnie rozpadowi, natychmiast zaczyna reagować: najszybciej więc niszczy wirusy, grzyby i bakterie. Metoda daje dużo lepsze wyniki terapeutyczne i wymaga mniej aplikacji w porównaniu z autohematoterapią czy ozonowymi wlewami dożylnymi. Ozon podawany do krwi nie obciąża wątroby i nie wyjaławia układu pokarmowego, jak to ma miejsce w przypadku długotrwałego stosowania antybiotyków. Terapia ozonem trwa ok. 12 miesięcy. Zastrzyki ozonu aplikuje się zazwyczaj raz w tygodniu.

Reakcja na ozon

Ozon zabija wirusy, grzyby i bakterie w organizmie, a więc po podaniu u niektórych osób może wystąpić reakcja Herxheimera (efekt die - off) zwana popularnie Herxem. Jest to reakcja organizmu na toksyny powstające na skutek rozpadu krętków Borrelii. Najczęściej objawia się stanem podgorączkowym, dreszczami, mogą wystąpić też bóle głowy, bóle mięśniowe i kostne, bóle zębów, świąd, pocenie się, nieżyt nosa, kaszel, bóle stawów. Jej intensywność zależy od ogólnego stanu organizmu, na co ma wpływ wiele czynników, jak: stan wątroby i pęcherzyka żółciowego, ogólny stan organizmu, stopień zatrucia metalami ciężkimi, itp.

Inne dolegliwości, które mogą pojawić się po podaniu ozonu bezpośrednio do żyły to: kaszel lub uczucie gniecenia w klatce piersiowej, które szybko ustępuje. U osób z krótkowzrocznością mogą pojawić się mroczki przed oczami, ale po kilkunastu minutach widzenie wraca do normy. Niektórzy pacjenci skarżą się na osłabienie, zawroty głowy, senność, które trwają przez krótki czas.

Bezpieczeństwo terapii ozonowej

Ozonoterapia powinna być prowadzona zgodnie z procedurami, przez wykwalifikowany personel medyczny i pod opieką lekarza. Bezpieczeństwo metody potwierdziło badanie przeprowadzone przez Niemieckie Towarzystwo Medyczne Ozonoterapii w 1980 roku. Objęto nim 384 775 pacjentów, na których wykonano łącznie ponad 5,5 miliona zabiegów ozonoterapii. Zanotowano jedynie 40 przypadków skutków ubocznych, co stanowi bardzo niski wskaźnik (000007%), praktycznie niespotykany w przypadku innych terapii.

Inne badanie (Bocci, 2007a) potwierdza, że większość pacjentów dobrze toleruje ozonoterapię.